Имрӯз, дар толори маҷлисгоҳи Мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии ноҳия, таҳти Раёсати раиси Маҷлиси вакилони халқи ноҳияи Кӯшониён, Вализода Икромиддин Сироҷиддин, муовини раиси вилояти Хатлон Сулаймонзода Акрам ва бо иштироки вакилон, роҳбарияти мақомоти ҳифзи ҳуқуқи ноҳия, раисони ҷамоатҳои шаҳраку деҳот, роҳбарони ташкилоту идораҳо, мудирони шуъбаю бахшҳо ва сарварони муассисаҳои таълимӣ, ки вакил нестанд бо риояи талаботҳои беҳдошти иҷлосияи ҳафтуми Маҷлиси вакилони халқи ноҳияи Кӯш
Дар таҷрибаи инсоният масъалаи ягонагӣ, ҳамдили Ваҳдат ва сулҳ аз ҳама бештар мавриди таваҷҷӯҳ ва баррасӣ қарор ёфтаанд. Мафҳуми “Ваҳдат” дар соҳаҳо ва равияҳои гуногуни илми муоссир зиёд дучор омада, категорияи маъмул ва серистифодаи фалсафӣ маҳсуб мешавад.
АНДЕША: Оре, ҳар як халқу миллат новобаста аз дину оин, урфу одат доштанаш барои ҳимояи Ватани худ аз худ гузашт намуда, синаи худро сипар месозад. Ҳар порчаи хони Ватанашро ба қимати ҷонаш ҳам бошад, талош мекунад, то ба дасти душмане ё ягон нохалафе наафтад. Солҳои охир дар қаламрави ҳамсоя кишвар ба вижа Қирғизистон баҳсу мунозира барои марзи ду кишвар доман паҳн шуда, билохира робитаи ду кишварро хароб намуд. Ҳол он, ки Ворух ҳудуди Тоҷикистон буд ва мемонад.
Дар замони муосири ҷаҳони имрӯза, ки хатарҳои гунонун ва паемадҳои марговар бо наслҳои одами рӯ ба рӯ мегардад, такомул ва ташаккули сохторҳои давлатдории ҳар як кишвар аз сарҷамьи ва иттиҳоди сокинонаш вобастагии калон дорад.. Ғояи ба ваҳдатгаройи кашидани халкҳо ва таҳти он гаравидани хурду бузурги шаҳрвандон сиёсати дуруст ва бардавоми ин ё он давлатро иньикос менамояд.
Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар яке аз баромадҳояшон чунин гуфтаанд: «Ҳар як фарди бедордили ҷомеа, ҳар як шаҳрванди бонангу номуси Тоҷикистон, ки барояш Ватан ва сарзамини авдодӣ қадру манзалат дорад, бояд сулҳу ваҳдатро чун гавҳараки чашм ҳифз карда, барои ободиву пешрафти кишвар ҷаҳду талош намояд».
АНДЕША: Решаҳои дӯстии халқҳои тоҷику ӯзбек ба умқи асрҳо расида, аз қадимулайём муносибатҳои дӯстӣ ва ҳамсоягӣ миёни онҳо устувор буд. Таърих гувоҳи он аст, ки ин ду миллат дар якҷоягӣ сарзамини худро, борҳо аз ҳуҷуми аҷнабиён наҷот дода, онро аз харобазор ба гулистон табдил карда, ба насли имрӯзу фардо ва ҷаҳониён. Шоҳроҳи бузурги абрешим ва марказҳои тамаддуни худро дар симои Бухорову Самарқанд, Хеваю Балх, Тошканд, Панҷакент, Хуҷанд ба Ҳисор гузоштанд.
Ваҳдат - беҳтарин неъмат, орзуву армон таҳкими давлат, наҷоти миллат ҳастии инсон дар ҳар давру замон аст. Имрӯз итифоқ ва ҳамдилии халқи тоҷик мавриди омузиши СММ ва бисёр ташкилотҳои олам гардидааст. Худшиносӣ ва худогоҳии миллат ягона падидаест аз гузаштаи дуру пешрафтаи маънавиёти кишвар ба шумор меравад.Танҳо бо роҳи ваҳдат, ҳамдигарфаҳмӣ истиқлоли кишварро муҳофизату пойдор ва ягонагии мардумро устувор карда метавонад.
Pages
Суроғаи мо
вилояти Хатлон
735140 ноҳияи Кӯшониён
кӯчаи Ибни Сино 3/116
Бинои Мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии ноҳияи Кӯшониён
Zircon - This is a contributing Drupal Theme
Design by
WeebPal.
