Вақте, ки вожаи «ватанро» мо бо забон меорем, ҷой ва маконе пеши назарамон ҳувайдо мегардад, ки он ҷо чашм ба олами ҳастӣ боз намуда, дар оғӯши ханда бавоя расидаем. Ватан ҷойгоҳи муқаддаси ҳар яки мост. То рамақ дар вуҷудамон ҳаст, то қалбамон метапад, ёд аз ватан, ёд аз меҳан кунему шаб то ба саҳар баҳри ободиву рушди он заҳмат бикашем...
