ВОКУНИШ: Имрузҳо мо дар шабакаҳои иттилоотии интернетӣ ба воқеаҳо ва амалҳои нангини экстремистию террористие дучор меоем, ки боиси нафрат ва нигаронии ҷомеа мегардад. Чун мафҳуми ягонаи терроризм ва экстремизмро ягон нафар олим, сиёсатмадор пурра шарҳ надодааст. Агарчанде 120 намуди шарҳи ин падидаҳо аз тарафи муҳуқиқону сиёсатмадорон пешбинӣ шуда бошад, аммо то ҳол таърифи дурусту ягонаи онҳо муаян нашудааст. Чун мегуянд, терроризм ва террористро ба худӣ ва бегона, ашаддӣ ва ислоҳгаро ё хубу бад ҷудо кардан мумкин нест. Мафҳуми “Террорист ватан, дин, мазҳаб ва миллат надорад” ба мақсад бисёр наздик аст. Шахсан маро амали аъзои террористию экстремистии ҲНИ- Ҳусейн Ашуров, ки зан модари тоҷикро дар баромади онлайнии худ суханҳои таҳқиромезу дашном мекунад, ором намегузорад. Эй марг бар ту номард барои чунин рафторат. Худро росткору ҳак ва муборизи роҳи Ҳақ мегирӣ аз номи поки Ислом сухан мегуйӣ маҳз ту барин мунофиқон бар исломи пок доғ овардаанд. Ин пайвандро бинед! Бузурге мегӯяд: Ислом дар зоти худ надорад аёбе, Ҳар айбе, ки ҳаст дар мусалмонии мост. Маҳз ту мунофиқ шарм надоштӣ, ки модари тоҷик, зани тоҷикро дар минбари баланд, ки чандин ҳазор одамон тамошо доранд дашном додӣ. Куҷост росгӯи ва ҳақҷуйии ту? Ку мусулмонии ту? Боз ҳама ҷавонон нишаста тамошо доранду ҳарфе намезананд. Нидо ба нафароне, ки хоки Ватан, Модар ва чигарбандонашон дар Ҷумҳурии Тоҷикистон зиндагӣ мекунанд, барояшон азизу муқаддас аст ин хоинони наҳзатӣ ягон заррае барои миллату давлат ва зиёда аз 9 миллион нафароне дар Тоҷикистон зиндагӣ мекунад барояшон арзише надорад. Исботи ин суханҳоро дар амалашон, гуфторашон ва ҳаракатҳое, ки ин бадхоҳони миллат нишон медиҳанд, ҳар нафарисолимфикр дарк карда метавонад. Ман пайвандҳое, ки дар ин вокуниши худ гузоштам, заррае аз амали онҳо, ки натанҳо нисбати паст задани шаъну шарафи коҳбарияти кишвар, балки касе садди роҳи онҳо мешавад, дар умум миллати тоҷик аст. Агар заррае дилашон бар миллати тоҷик, ҷавонон, ки ин бо айби ин хоинони наҳзатӣ аз бефаҳмӣ ба дуруғҳои ин палидон бовар кардаву “як лайке”, “як сунане” ва як ҳаракати ноҷое нисбати сиёсати давлат мегуянд ва ҳаёти худро бар бод медиҳанд. Аммо ин ба наҳзатиҳо писанд аст ва аслан онҳо ҳаминро мехоҳанд, ки ҳазорон ҷавонони бегуноҳ зиндони шаванд ва ба ин васила мушкилӣ эҷод намоянд то дар фаъолияти ҳокимияти сиёсӣ таъсиргузор боршанд. Бояд қайд намоям, дар байни ҷавонон ҳастанд нафароне, ки дониши хуб доранд ва ин масъаларо хуб дарк мекунанд. Ҳатто ба ин гуноҳашон ҳамон хоинони наҳзати махсусан Шарофиддин Гадоев посух дода наметавонад. Инчунин, якравии онҳоро дар болои саволи додааш боз мушоҳида кунед? Дигар намемонанд сухан гӯйи баъд, ки зурашон омад суҳбати телефониро қатъ мекунад. Магар ҳамин аст, мубориза, донишдорию росткорӣ ва диндорӣ? Оё хамин нишонаи ватандӯстию миллатдӯстӣ аст? Оё ин эҳтиромӣ баланд нисбати халқ аст? Бояд ин палидони наҳзатӣ ба ҳар як ин саволҳо посух диҳанд! Аз надоштани барномаи асосӣ ҳар як воқеае, ки дар дохил ва хориҷи кишвар, ки доғи рӯз аст “Аз пашша фил сохта” мардумро ноором сохта, дар ҷомеа иғвою дасиса меандозанд. Миллати тоҷик бехабар, ин номардон бо баромадҳояшон тариқи шабакаи интернетӣ воҳимаю дасисаандозию бадгуйи карда, маблағ ба даст меоранд ва аз тарафи дигар миллати тоҷикро ба ҷангу хунрезӣ даъват мекунанд. Худ дар хонаҳои гарму нарм бо муҳофизат ва маблағгузории хоҷагонашон осудаанд, оё ин аз рӯи виҷдони инсонӣ ва мусалмонӣ аст? Ҳар нафари солимфикр ва ватандӯст вобаста ба ин бадхоҳии наҳзатиён изҳори андеша дошта бошад. Мо ҷавонони сокини ноҳияи Кӯшониён аз ҳамаи шаҳрвандони кишвар махсусан, ҷавонони дигар минтақаи кишварамон хоҳиш менамоем, ки ба гуфтаҳои ин номардони аслӣ, бадхоҳони миллат бовар накунед, бо зиракии балади сиёсӣ хоинонро хуб шиносед ва кушиш кунед, ки мақсади чунин ватанфурӯшони бадхоҳ, ки барои маҳви миллати тоҷик равона гарддааст дарк карда тавонед ва муборизаро алайҳи ин хоинон фаромуш насозед.
Одинаи Саидмурод, сокини ноҳияи Кӯшониён
