Дину мубини Ислом дини сулҳу раҳмат буда, дар ҳеҷ замоне бар хилофи равиши зиндагии мардум ҳукми худро лозим надонистааст. Ҳамеша барои саодати мардум ва ҷомеаи башарӣ беҳтарин роҳи зиндагиро раҳнамоӣ менамояд.

   Рӯзи 12 июли соли равон дар толори маҷлисгоҳи мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии ноҳия, таҳти роҳбарии Ҷаббори Ғаффор раиси ноҳия, маҷлиси ҷамъбасти тарақиёти иқтисодию иҷтимоии ноҳия дар нимсолаи аввал ва вазифаҳо барои 3 моҳаи сеюми соли равон баргузор гардид. Дар кори маҷлис Қосимзода Идигул раиси Кумитаи кор бо занон ва оилаи назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон, Раъно Рҳимзода, сардори Раёсати кор бо занон ва оилаи мақомоти иҷроияи ҳокимияти вилояти Хатлон ширкат варзиданд.

   Бисту ду сол аст, ки мардуми шарифи Тоҷикистони соҳибистиқлоли мо дар фазои орому осуда ва дӯстиву ҳамбастагӣ кору зиндагӣ дошта, барои ҳифзу таҳкими истиқлолияти комили кишвар ва густариши ваҳдати миллӣ ҷаҳду талош дорад.  Воқеаҳои нангини соли 1992 бо ниятҳои бад сар зад ва бадхоҳони миллати тоҷик тавонистанд, Тоҷикистоне, ки неъмати бебаҳо – истиқлолиятро, ки акнун ба даст оварда, буд ба гирдоби ҷангу даргириҳо кашанд.