Дар замони муосири ҷаҳони имрӯза, ки хатарҳои гунонун ва паемадҳои марговар бо наслҳои одами рӯ ба рӯ мегардад, такомул ва ташаккули сохторҳои давлатдории ҳар як кишвар аз сарҷамьи ва иттиҳоди сокинонаш вобастагии калон дорад.. Ғояи ба ваҳдатгаройи кашидани халкҳо ва таҳти он гаравидани хурду бузурги шаҳрвандон сиёсати дуруст ва бардавоми ин ё он давлатро иньикос менамояд.
Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар яке аз баромадҳояшон чунин гуфтаанд: «Ҳар як фарди бедордили ҷомеа, ҳар як шаҳрванди бонангу номуси Тоҷикистон, ки барояш Ватан ва сарзамини авдодӣ қадру манзалат дорад, бояд сулҳу ваҳдатро чун гавҳараки чашм ҳифз карда, барои ободиву пешрафти кишвар ҷаҳду талош намояд».
АНДЕША: Решаҳои дӯстии халқҳои тоҷику ӯзбек ба умқи асрҳо расида, аз қадимулайём муносибатҳои дӯстӣ ва ҳамсоягӣ миёни онҳо устувор буд. Таърих гувоҳи он аст, ки ин ду миллат дар якҷоягӣ сарзамини худро, борҳо аз ҳуҷуми аҷнабиён наҷот дода, онро аз харобазор ба гулистон табдил карда, ба насли имрӯзу фардо ва ҷаҳониён. Шоҳроҳи бузурги абрешим ва марказҳои тамаддуни худро дар симои Бухорову Самарқанд, Хеваю Балх, Тошканд, Панҷакент, Хуҷанд ба Ҳисор гузоштанд.
Ваҳдат - беҳтарин неъмат, орзуву армон таҳкими давлат, наҷоти миллат ҳастии инсон дар ҳар давру замон аст. Имрӯз итифоқ ва ҳамдилии халқи тоҷик мавриди омузиши СММ ва бисёр ташкилотҳои олам гардидааст. Худшиносӣ ва худогоҳии миллат ягона падидаест аз гузаштаи дуру пешрафтаи маънавиёти кишвар ба шумор меравад.Танҳо бо роҳи ваҳдат, ҳамдигарфаҳмӣ истиқлоли кишварро муҳофизату пойдор ва ягонагии мардумро устувор карда метавонад.
Дружба таджиков и киргизов с взгляда истории длинная и долгая, мы таджики в Средной Азии жили с узбеками, туркменами, казаками, киргизами и с Бухарскими эмиратами. Во время советской власти целых 70-лет мы жили как единая, целая могучая, государство падая руку дружбы помогая друг-другу вовсём. Дни Великой Отечественной Войны, мы жители, боролись, сражались бокобок с немецкими фашистами и одержали победу как единое целое.
Так получилось, что братские народы – киргизы и таджики живут рука об руку по соседству уже несколько столетий. Дружба, родство таджиков и киргизов воспето в монументальном эпосе «Манас». Испокон веков Таджикистан и Кыргызстан, соседствующие нации, были обречены на вечную дружбу. Нас связывали и связывают не только общность культур и традиций, экономические и социальные взаимосвязи, но и литературный союз.
«Ҷашни Ваҳдати миллӣ рамзи ба
Pages
Суроғаи мо
вилояти Хатлон
735140 ноҳияи Кӯшониён
кӯчаи Ибни Сино 3/116
Бинои Мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии ноҳияи Кӯшониён
Zircon - This is a contributing Drupal Theme
Design by
WeebPal.
